فرض کنید اگر شما یک فرد شاغل باشید برای شرکت در یک کلاس احتمالاً بایستی یک روز در هفته‌ی خود را خالی کنید که به موسسه‌ی آموزشی موردنظر بروید و ثبت‌نام کنید و به‌احتمال خیلی بیشتر شروع کلاس‌های شما به اول ترم بعد، یا هنگامی‌که تعداد افراد کافی برای شروع کلاس ثبت‌نام کرده باشند، موکول می‌شود.  اما همین کار را برای یک کلاس آموزش آنلاین شاید بتوان در کمتر از یک ساعت انجام داد. از طرف دیگر، وقتی شما در یک کلاس آموزش سنتی که حضور فیزیکی لازمه انجام آن است شرکت می‌کنید، فقط در همان زمان مقرر کلاس می‌توانید چیزهای جدید یاد بگیرید و مشکلات خود را حل کند. اگر چیزی را یاد نگرفتید و یا چیزی را فراموش کردید، بایستی تا کلاس بعدی صبر کنید. اما در آموزش آنلاین شما به‌طور ۲۴ ساعته به منابع دسترسی دارید، شما قادر هستید که متناسب با ویژگی‌های خودتان، گام بردارید یعنی اگر سریع یاد می‌گیرید، می‌توانید سریع‌تر درس را تمام کنید. اگر دیرتر یاد می‌گیرید، می‌توانید تا جایی که دوست دارید مطالب را مرور کنید. همچنین سرعت عرضه و تولید آموزش آنلاین نسبت به محتوای چاپی و فیزیکی بیشتر است و خیلی سریع می توان محتوای جدید را به دانش پذیران عرضه کرد. حال آنکه تغییر محتوای آموزشی چاپی به علت هزینه های بالای تولید و عرضه محتوا سخت است و این تغییر دیر انجام می شود. این اتفاق باعث شده برای برخی حوزه ها که محتوای آموزشی مدام عوض می شود (مثل آموزش نرم افزارها) دیگر استفاده از محتوای چاپی و فیزیکی هیچ توجیهی نداشته باشد.